گلاره محمدی در گفت و گو با خبرنگار سینما پرس در خصوص میزان امیدوارکنندگی این فیلم به عنوان یک فیلم استاندارد کمدی اظهار داشت: من میزان دقیق فروش فیلم را نمی دانم. اما نسبت به فیلم هایی که این روزها به صورت سی دی در سوپرمارکت ها به فروش می رسد فیلم آبرومندی است. فیلمنامه نویس توانسته این درگیری موش و گربه ای را که دو طرف برای بقا تلاش می کنند به صورت قابل قبولی درآورد.

وی افزود: بازیها، طراحی صحنه و عوامل اصلی تشکیل دهنده فیلم به طرز آبرومندی طراحی شده. البته من مطمئن نیستم که نزد مخاطبی که کمدی های نازل را دوست دارد این فیلم بتواند مورد استقبال قرار گیرد یا نه. هرچند مخاطبان اثبات کرده اند که هرگاه فیلم خوبی اکران شده از آن استقبال کرده اند.

محمدی ادامه داد: فیلمنامه، قوی نیست اما قابل قبول است. البته در مقایسه با فیلم های دیگر. یکی از مشکلات فیلم به نظر من طولانی بودن زمان آن است. شاید تدوین مجدد فیلم، بتواند ریتم تندتری به فیلم بدهد و از شکل کنونی بهتر شود.
مشکل دیگر این است برخی از این فیلم ها کپی فیلم های هالیوودی است. در مورد فیلم های ایرانی نیز "پسر آدم، دختر حوا" خیلی شبیه به "آتش بس" است. این دو با هم اشتراکات زیادی دارد. صحنه هایی که زن ها جمع می شوند و تظاهرات می کنند به نظرم خیلی اغراق آمیز است. این اغراق ها به فیلم ضربه زده است. نمی دانم این لحظه ها در فیلمنامه بوده یا در اجرا اضافه شده است.

این منتقد سینمایی در ادامه در خصوص کیفیت ایفای نقش ها در این فیلم گفت: معتقدم بازی رامبد جوان چندان با خود او سازگار نیست. چندان اعتقادی به این ندارم که هرگاه یک کارگردان فیلمی می سازد حتما در این فیلم برای خودش هم نقشی بگذارد. این نقش را شاید فرد دیگری می توانست ایفا کند و نتیجه بهتری هم داشته باشد.

گلاره محمدی در پایان اظهار داشت: درباره بازی شیلا خداداد هم شاید گزینه بهتری می توانست وجود داشته باشد. من شخصا بازی حامد کمیلی را خیلی پسندیدم. مهناز افشار اما تکرار "آتش بس" بود. شاید اگر دقت بیشتری در این کار به خرج داده می شد امکان این وجود داشت که فرد دیگری خلاقیت بیشتری در نقش به خرج دهد و مهناز افشار در نقشی دیگر جنبه های دیگری از توان بازیگری اش را به نمایش بگذارد. بازی او و دیالوگ هایش تکرار دیالوگ های پینگ پونگی گذشته است.

انتهای پیام/ش